De kwakende eend
Witte eenden verwijzen vaak naar gedomesticeerde eenden, zoals de Pekingeend (ook wel Aylesbury-eend in sommige regio’s). Deze eenden zijn volledig wit en worden vaak gefokt voor hun vlees en eieren.
De Pekingeend komt oorspronkelijk uit China, waar hij al eeuwenlang wordt gehouden. Hij werd later naar Europa en Noord-Amerika gebracht, waar hij populair werd in de landbouw.
Witte eenden hebben meestal een sneeuwwitte verenkleed, een oranje snavel en oranje poten. Hun kleur komt door selectief fokken; wilde eenden, zoals de wilde eend (mallard), hebben een bonter uiterlijk.
Ze staan bekend als rustige en vriendelijke dieren. In tegenstelling tot wilde eenden vliegen gedomesticeerde witte eenden zelden, omdat ze zwaarder zijn door fokken voor voedselproductie.
Een witte eend kan tot 150-200 eieren per jaar leggen, afhankelijk van het ras en de omstandigheden. De eieren zijn vaak iets groter dan kippeneieren en hebben een rijkere smaak.
In sommige culturen, zoals in China, worden witte eenden geassocieerd met geluk en voorspoed. Ze verschijnen ook in kunst en folklore.
Hoewel ze graag in water vertoeven, hebben witte eenden geen grote vijver nodig. Een klein badje is vaak genoeg om ze tevreden te houden, omdat ze hun veren schoonmaken met water.
